– Zaczynam nową dietę i ćwiczenia – powiedziała zamiast przywitania i wmaszerowała do środka – dodatkowo będę czytała codziennie czytała jakąś książkę i uczyła się francuskiego.

Uśmiechnąłem się. Dawno jej takiej nie widziałem. Tryskała energią i świetnym humorem na kilometry.

– Widzę, że rozpiera Cię energia! – powiedziałem radośnie.

Mi też zaczęła się udzielać jej energia.

– Taaak! – prawie krzyknęła – jestem zmotywowana i gotowa do działania. Twój ostatni artykuł ,,Jak naprawdę zacząć jutro” dał mi motywacyjnego kopa do działania i ruszam pełną parą do akcji. Zamierzam schudnąć 10 kg w ciągu najbliższych 2 miesięcy.

– Świetnie. To jaki masz plan działania? – zapytałem, ciekawy odpowiedzi.

– Przechodzę na dietę Paleo i dodatkowo będę ćwiczyć trzy razy w tygodniu. Poniedziałek, czwartek, niedziela. Książki będę czytała rano przed pracą, a francuskiego będę się uczyła codziennie przed snem. Czy to nie genialny plan? – zapytała z uśmiechem.

Cieszyłem się jej radością, bo promieniała w oczach. Miała plan, energię i motywację. Szkoda, że nie wiedziała jednego. Właśnie popełniła jeden z największych i najczęstszych błędów, jakie można popełnić przy wyznaczaniu realnych celów.

Wiedziałem, że muszę jej to powiedzieć, ale w taki sposób, by nie straciła entuzjazmu i zrozumiała, dlaczego jej plany mogą spalić na panewce.

– No Dawid. Powiedz, że tak – zażądała.

– Haha, mówię, że tak! – Mega, że zebrałaś się w sobie i świetnie, że zaplanowałaś, co będziesz robić – powiedziałem – ale… moim zdaniem chcesz za dużo i za szybko. Zwolnij!

Zmiana diety i jednoczesne wprowadzenie częstych ćwiczeń do swojego życia jest proste jedynie na początku. Z czasem, codzienność zaczyna nas coraz bardziej przytłaczać i odpuszczamy. A do tego jeszcze książki i francuski. Za dużo za szybko.

– Dlaczego? Czuję w kościach, że tym razem mi się uda. W poprzednich latach… przyznaję, miałam trochę słomiany zapał, ale teraz będzie inaczej! Wreszcie zrealizuję swoje postanowienia noworoczne. Zobaczysz!

– Patrycja, ja nie jestem Twoim przeciwnikiem. Chcę Ci tylko pomóc – powiedziałem z troską w głosie – Przecież wiesz, że jeżeli chodzi o realizację swoich celów, to ciężko znaleźć kogoś, kto miałby tak wysoką skuteczność, jak ja.

– Wiem i trochę Ciebie obserwowałam. Ty masz, co roku 20 celów, a mi mówisz, że nie dam rady ogarnąć 4?

– Tak – powiedziałem i wystawiłem żartobliwie język.

Dostałem kuksańca w ramię. Mocnego!

– Ej no! – obruszyłem się – przecież nie mówię tego złośliwie!

– No wiem, wiem. Ale i tak Ci się należało – teraz to ona wystawiła jeżyk – Tylko dalej mi nie powiedziałeś, jak to jest, że Ty realizujesz 20 celów, które nie są proste, a mi mówisz, że 4 to za dużo?

– No dobra. Zacznijmy od tego, dlaczego mi się udaje zrealizować tak dużo celów. Czytałaś mój wpis: Jak ja realizuję cele? Skuteczny sposób realizacji celów?

– Tak.

– I co myślisz o nim? – zapytałem spodziewając się odpowiedzi.

– Jest zdecydowanie zbyt analityczny. Dużo w nim tabelek, łączenia różnych metod i wymaga sporych przygotowań. Wolałabym coś prostszego!

– No i masz odpowiedź.

– No dobra, ale ja chcę zrealizować 4 cele nie 20. Dlaczego ma mi się nie udać?

– Bo to są duże cele, które wymagają dostosowania pod nie całego życia.

– Co masz na myśli?

– Zmiana diety wymaga byś nie tylko nauczyła się mnóstwa nowych przepisów, ale także żebyś je gotowała. A czy teraz gotujesz sobie jedzenie do pracy?

– No nie… Raczej rzadko, ale w okolicy znajdę coś paleo!

– Ok, tak czy tak. Pochłonie to bardzo dużą ilość Twojego czasu. A Ty chcesz jeszcze zacząć chodzić 3 razy w tygodniu na siłownię. To wywróci całe Twoje życie do góry nogami i wiesz co?

– No co?

– Na początku będziesz sobie z tym wszystkim dawała radę. Ale później przytłoczy Cię codzienność i stanie się to, co dzieje się co roku – stracisz motywację i odpuścisz sobie. Wszystko.

– A skąd Ty to wiesz? Może właśnie nie. Przecież są ludzie, którym się to udaje

– Bo obserwuję to zjawisko nie tylko u Ciebie, ale też u innych ludzi.

Zamyśliła się.

– No dobrze, to co mam zrobić, żeby mi się udało?

– Wyobraź sobie, że uczysz się żonglowania.

– Żonglowania? No co Ty? Cyrkowcem jestem?

– Ej! To nie ważne to tylko metafora. Nie przerywaj małpo!

– Dobra, dobra. Mów!

– No to uczysz się żonglowania – powiedziałem i spojrzałem, czy mnie słucha. Słuchała – Do tej pory umiesz żonglować tylko 2 piłeczkami jednocześnie, a chciałbyś się nauczyć żonglować 7. Jak to zrobisz?

– No… Pewnie zacznę dokładać po jednej piłeczce?

– Dokładnie! Będziesz tak robiła, aż dojdziesz do 7. Widzisz analogię?

– Taak – powiedziała powoli, jakby jednak nie wiedziała.

Westchnąłem.

– Muszę chyba znaleźć lepszy przykład.

– Żartuję sobie. Rozumiem, co chcesz powiedzieć. Mówisz, że powinnam zacząć najpierw od jednego i jak już opanuję tą nową umiejętność mam zacząć robić coś nowego?

– Tak!!!!! Dokładnie tak powinien wyglądać plan realizacji Twoich celów. Nie zaczynaj wszystkiego od razu. Zacznij od tego, co jest dla Ciebie najważniejsze i stopniowo dodawaj inne rzeczy. Dzięki temu łatwiej Ci będzie wdrożyć, to wszystko do swojego życia.

– Ale jak tak zrobię to zejdzie mi kilka razy dłużej… A ja nie chcę czekać stu lat na efekty!

– Ok, a ile lat już próbujesz regularnie ćwiczyć na siłowni?

– Hmm, chyba odkąd jestem na studiach. Czyli będzie z 5 lat – powiedziała wstydliwie.

– No to sama widzisz, ile czasu przeminęło z wiatrem. Na pewno słyszałaś to co Einstein kiedyś powiedział.

– E=MC^2? Co to ma do rzeczy.

Zacząłem ryczeć ze śmiech i uderzać pięścią w stół. Poleciały mi łzy.

– Ty dupku! Czego rżysz! On dużo rzeczy powiedział – oznajmiła obrażonym tonem i zaczęła mnie bić.

– Nie… Nie mogę… Daj mi chwilę – nie przestawałem się śmiać. Wkrótce Patrycja dołączyła do mnie i przez dłuższą chwilę śmieliśmy się oboje.

– Chodziło mi o jego powiedzenie, że szaleństwem jest robić wciąż to samo i oczekiwać różnych rezultatów.

– Haha, to ma większy sens.

Przez chwilę milczeliśmy.

– Czyli co mówisz, żeby spróbować tej Twojej metody.

– Tak – powiedziałem i dodałem – bo widzisz ja może i mam 20 celów, ale większości nie realziuję jednocześnie. Mniej więcej oceniam tylko kiedy chcę się za nie zabrać. Tak żeby były SMART.

– OK. Zobaczymy, czy masz rację czy nie. Jakieś dodatkowe rady?

– Haha – zaśmiałem się – mam ich całkiem sporo. Ale wszystkie znajdziesz na blogu. W tym miejscu:

– No dobra, dobra. Zajrzę tam częściej. Nie musisz mnie tak bardzo przekonywać.

<<<>>>

– Dawid? Tak, a pro po, to tą swoją metaforę musisz poprawić – powiedziała śmiejąc się.

– Co, dlaczego? – zmrużyłem wrednie oczy.

– Powinna zaczynać się od zera piłeczek – też zmrużyła swoje.

– Właśnie nie! – powiedziałem dumnie – wszyscy zaczynamy już z ilomaś piłeczkami. Mamy już jakieś zdrowe nawyki, które chcemy utrzymać lub obowiązki. Dlatego nie zaczynamy od zera

Pokiwała głową z uznaniem.

– Ty to jednak Dawid nie taki głupi jesteś, wiesz?

– Haha, dzięki. Chyba…